Ni léir, ar an gcéad amharc, go bhfuil móràn cosulachta ¡dir filiocht Shomhairle Mhic Gill-Éain agus saothar Sheàin Ui Riordàin. Is file priobhàideach é an Riordànach. Baineann a chuid filiochta le coimhlint inmheànach an duine ¡dir bàs is beatha, idir creideamh is ainchreideamh, idir saoirse is daoirse. Tarlaionn an choimhlint seo i gcroi an duine féin. Nil cabhair le fàil ó éinne. Caithfidh sé an ‘mise ceart’ (ES. 84) a aimsiu sula bhféadfaidh sé an 'gniomh oiriunach’ (ES.13) a dhéanamh. Each mortai thing does one thing and thè same: Deals out that being indoors each one dwells; Selves - goes itself; myself it speaks and spells, Crying What I do is rne: far that I carne. (1) Siad na coimhiinti céanna atà faoi chaibidil ag Somhairle Mac Gill-Éain ina chuid filiochta ach go bhfuil siad ar siul, ni i gcroi an duine ach ar dhromchla an domhain. Is filiocht phoibli cuid mhór dà shaothar agus fiu ina chuid filiochta grà, briseann an condition humaine isteach ar a choimhneas pearsanta. Is as an teannas idir slànu pearsanta agus slànu an domhain a eascraionn cuid de na dànta is cumhachtai in Dàin do Eimhir. Cé go raibh an bheirt fhile seo ag plé le nithe uiliocha, ba ina n-eispéireas agus ina nduchas féin a fuair siad amhàbhar a gcuid filiochta. Bhi seo le rà ag Seàn Ó Riordàin: Ma labhrann tu ar an Ego agus gurb é ata i gceist agat nà an Duine agus an sampla is giorra duitse don duine: taim ag féachaint ar an duine... Nilim ag cuimhniu ar Sheàn Ó Riordàin, orm féin go pearsanta, bim ag cuimhniu ar an duine, ar an aigne sin: deinim amach go bhfuil an sórt sin filiochta ar an Ego slàintiuil. (2) Agus i litir a scriobh sé chuig Hugh MacDiarmid sa bhliain 1942 duirt Somhairle Mac Gill-Éain: But of course, all art is subjective; the problem is to camouflage the subjectivity so that it doesn’t offend others, to become universal or apparently universal in one’s subjectivity....